“Pancho kwam bij mij met een verlamde voorpoot. Hij kon ook heel slecht plassen, hij moest lang drukken en dan kwam er enkel een miezerig straaltje uit. Verder had hij hartworm en dus dat pootje dat hij door onverklaarbare reden met zich mee sleepte. Dit zorgde weer voor wondjes op de bovenkant van zijn poot.”
Vanaf het prille begin focust Joline zich volledig op Pancho’s herstel en gezondheid; “Hij was te mager en al snel bleek dat hij maar bleef afvallen terwijl ik hem het dubbele aan eten gaf van wat hij mocht hebben. Samen met CARF is toen besloten om zijn bloed te testen, waaruit bleek dat Pancho’s lever erg slecht was. Pancho moest dus op een speciaal dieet.”
Ondanks dat Pancho problemen had om aan te komen, was dat niet Joline’s grootste zorg. “Dat pootje was het lastigst. Mijn tuin bestaat voornamelijk uit diabaas (basaltachtig stollingsgesteente met grove en fijne delen), en Pancho voelde zich niet gehandicapt. Als er iets te blaffen viel, dan stond Pancho vooraan in de rij. De wonden werden hierdoor alleen maar erger. Ik kreeg toen van CARF speciale schoentjes waarmee we konden voorkomen dat de wonden erger werden. s’Nachts sliep Pancho binnen zodat het schoentje af kon en de wonden konden luchten. Ik legde een speciaal dekentje op de bank en gaf hem een koekje, vervolgens maakte ik de wonden schoon en kroelde ik even lekker met hem. Dat vond hij zo fijn! Pancho was een erg dankbare hond. Ik kreeg altijd een likje van hem als ik in zijn buurt was.”
Toen Pancho’s lever eindelijk goed was, begon de hartworm behandeling. Dat was ook een flinke pil want Pancho had flink last van de prikken. “Vervolgens moest ik hem weken kennelrust geven. Wat vond ik dat moeilijk. Pancho was zijn vrije leven op straat gewend en nu moest hij in een hok. Maar hij vond het allemaal wel best, zolang hij maar een kauwstaaf kreeg om zichzelf mee te vermaken.”
De volgende stap was om Pancho te opereren. Zijn pootje zou geamputeerd worden, hij zou gecastreerd worden, een bultje op zijn rug zou worden verwijderd en hij zou ook meteen gechipt worden. “Ik bracht Pancho s’ochtends naar Dierenartspraktijk Ronde Klip. Pancho liep zo de kennel in. Ik kreeg nog een lik, en toen ben ik weggegaan. Een paar uur later ging de telefoon. Pancho was tijdens de operatie overleden aan een hartstilstand…”
Joline denkt nog vaak aan haar foster hondje; “Pancho’s verhaal heeft geen happy end maar ook dit is de realiteit van het fosteren. Stiekem had ik Pancho nooit meer laten gaan, ik was van plan hem te adopteren. Maar helaas, het had niet zo mogen zijn. Ik heb heel intens met Pancho mee geleefd, we hadden in het begin een koekjes feest als bleek dat hij wat was aangekomen. Ik heb van alles geprobeerd om zijn pootje heel te houden. Uiteindelijk heb ik zelfs een harnas gemaakt van een tuigje, een (skater) polsbeschermer, een keuken sponsje en een riem (zie foto). Hierdoor hing het pootje in de lucht en sleepte hij er niet mee rond.”
Pancho is uiteindelijk een half jaar bij Joline geweest. “Ondanks deze verdrietige afloop, zou ik het zo weer doen. Rest in peace, Pancho…”
Due to the many dogs that we have currently in our care, we are in urgent need of foster homes. If you are able to provide a temporarily foster home, please email us at stichtingcarf@gmail.com for more information.
Leave A Comment